دانلود آهنگ سرکوب از یاس

متن ترانه یاس سرکوب

♫ ببین رپ یه اسب وحشیه که سوار کار نداره ♪ نمی تونه کسی ازش تو ایران مایه حلال وار دراره ♪ تا جایی که هنرمند هیچ فرقی با یه خلافکار نداره ♪ پس هر کی سر میزِ ما اومد بگو که قرارداد نیاره ♪ اینه که تا قسطا زیاد شد کم کم وِرسا کم شد ♪ از اون طرف چه جُرمایی که با یه امضا حل شد ♪ یعنی که سلیقه طرف همیشه دخیله وسط ♪ همینه تحمیل نظر نتیجه تخریب اثره ♪ ولی وقتی که از سَرِت آب بگذره کلاً ♪ می گی بهتره خودم تکلیفو یه سَره کنم ♪ تا اینجا عمرم رو ضرر کردم هزینشم می دم ♪ من که تا همینجا رو اومدم پس بقیشم میرَم ♪ منی که از اعتماد بی جا هنوز آبستنم ♪ ولی در نهایت می دونم اینو که باعث منم ♪ دیدم اون ها که با خنده جلو میان ناکس ترن ♪ در آخر دیدم متکی به مشتی خاکسترم ♪ فهمیدم فقط پدر مادر می گه پسرم دخترم ♪ بقیه که این اسم رو ببرن مفت برن ♪ دخترم؟ با ولم کن حرکت کاملا فوله ♪ یارو علنی می خواد با چشم تو رو حاملت کنه ♪ می گه تو پسرمی قدمت رو چشممه ♪ می بینی پاش برسه حاضره گردنت رو بشکنه ♪ هر کی می خواد شیکمتو سفره کنه ♪ تا به خودت بیای اون دورا یه نقطه شده ♪ من دیوونه می رم بیرون ولی عاقل میرم خونه ♪ دیگه، هیچی نمی تونه منو غافلگیرم کنه ♪ حتی اون که با شخصیت با یه صدای سلامت ♪ می گه دارم میرم فلان جا کرایه ندارم ♪ می گی کمک کنم از بقیه خواهش نکنه ♪ فردا می بینی همونجاست یارو کارش همونه ♪ اینه که شک از تو خیابون و کوچه میاد ♪ و مغز تبدیل میشه به هوش سیاه ♪ اینجا بچه تمرین می بینه با یه لحن محکم ♪ اول از همه یاد می گیره اون بیرون همه گرگن ♪ می فهمه فقط خودشو ببینه بقیه همه نوکر ♪ و بالاخره شک به آدما درون ذات بچه گل کرد ♪ تو اون سن آرزو هاش مثل ناموسشه ولی ♪ نابودی آرزو ها میشه آموزش بعدی ♪ یعنی آینده هات بهت تحمیل شدن ♪ بذار منظورم رو یه جور دیگه تکمیل کنم ♪ یادمه بچه بودم تو جمع یکی صدام کرد ♪ بزرگ جمع بود یه کم نگام کرد ♪ بهم گفت می خوای چی کاره شی بهش گفتم فضانورد ♪ گفت پول رو زمینه دنبالش تو فضا نگرد ♪ تو درس هاتو قبول شو فضا مضا پیشکشت ♪ با دو تا جمله می خواست آرزو هام هیچ بشه ♪ می دیدم همه نمه می خندیدن زیر لبی ♪ می خواستم که آب شم برم زیر زمین ♪ الان هم زیر زمینم وقتی خوردم از همه لگد ♪ حداقل اینجا هیچکی منو مسخره نکرد ♪ اونی که رو نداشت تو داشت ولی می دونست چشه ♪ مدام با خودش گفت از این بد تر هم می تونست بشه ♪ هر چی بود گذشت فقط جای زخمش موند ♪ می نویسم و می نویسم و هی بالا می ره گردش خون ♪ روزی رو می بینم جوری حالم خوبه که چسبیدم به سقف♪ اون روز اگه منو دیدی فقط بگو حقش بود ♪ البته شاید فکر بکنی که موزیک شغل منه ♪ ولی نه موزیک یه عشقه که توم شعله وره ♪ ولی در واقع این روزا هدف هام توی بیراهه اسیره ♪ سن که میره بالا می فهمی که بی مایه فطیره ♪ اسم امروز هست فردا نه می گین چرا؟ ♪ خب فردا از ما بهترون میان ما میریم کنار ♪ نمه نمه دور و برت خالی می کنن می بینی می پیچن ♪ پس الان آینده رو می سازم می گیری چی می گم؟ ♪ یه وقتی می رسه پیر و چروکیده شی ♪ خط های صورتت راه مرگ رو کروکی کشید♪ می خوام اون روز کنار دریا باشم کف پامو ♪ بذارم تو آب تماشا کنم نوه هامو ♪ تو ساحل باهاشون بازی می کنم گل می خورم ♪ بعد خسته میشم رو ماسه ها شل می کنم ♪ باده خیام میرم بالا به یاد ایام ♪ یه حال کمیاب یه حس عجیب داره جریان ♪ تو رگام، با این رویا سرگرمم فقط ♪ ولی حقیقت بهم گفت برگردم عقب ♪ انگار یه تکون یه زمین لرزه ♪ منو دوباره برمیگردونه به همین لحظه ♪ به من راه چاه رو یاد دادن نه راه و چاهو ♪ افتادیم تو چاه و همون جا رو آب و جارو ♪ کشیدم، کی می تونست بره جلو بهتر از من ♪ اینا که اسم بردی همه مثل پسرمن ♪ ببینم اینا زمان شروع ما کجا بودن؟ ♪ حالا تیکه میندازن واسه ما شاه غلام شدن ♪ اینا تو وان حموم خونشون ناخدا بودن ♪ حالا دم در آوردن واسه ما ناقلا شدن ♪ این همه سال کارو بینم کی دید؟♪ اینا می خوان بگم این زیرزمین اینم کلید؟ ♪ میکروفون تو دست شما یعنی اتم دست داعش ♪ پس بهتره این کلید بمونه دست صاحبش ♪ نظر تو خودجوشه ♪ سالم نیست بو میده کد روشه ♪ منو نقد نکن از خودتون مایه بذارین ♪ صد تومنی پاره های لای هزاری ♪ همین مونده اینا برام تز بدن ♪ فقط بهت این رو لای پرانتز بگم ♪ ما خیلی کارا کردیم، نگفتیم که ریا نشه ♪ این روزا قضاوت هر کی از رو قیافشه ♪ واسه من این قصه ها عادیه ♪ همه قاضی شدن این استعداد ذاتیه ♪ بری میگن فرار کرد وطن فروش ♪ اگه بمونیَم میگن یارو اطّلاعاتیه ♪ زنده باد حاشیه تو مغزش چیاست یارو ♪ آدم حساب کار دستش میاد ♪ کار درستو میکنی میگن قصدش ریاست ♪ کاری هم نکنی میگن قلبش سیاست ♪ من کارم غمگینه چون بارم سنگینه ♪ کمبود گذشته هام فقط با رپ تأمینه ♪ وقتی زوار زندگیم داره راحت در میره ♪ اون لحظست که خودکارم با کاغذ وَر میره ♪ من رپ نکردم رو شکم سیری ♪ واسه کَل کَل و بچه بازی یه کم پیریم ♪ اون هم قابل احترامه حاصل استعداده ♪ چون حرف خاصی تووش نیست فاقد اعتباره ♪ با رپ میشه در جنگ تاخت ♪ با رپ میشه فرهنگ ساخت ♪ با رپ میشه رویا رو نشون داد ♪ با رپ با کلمه میشه دنیا رو تکون داد ♪ مطمئن باش من این واژه ها رو ♪ واسه وزن و قافیه به هم دیگه وصل نکردم ♪ من این واژه ها رو بالا آوردم ♪ از حقیقتِ تلخی که هضم نکردم ♪ از روزگار میگذرم ♪ نشونه میگیرم و توویِ خال میزنم ♪ گذشته ها رو مثل پوست مار می کَنَم ♪ صدامو از توو شهر و خونه های میهنم میشنوم ♪ از روزگار می گذرم ♪ نشونه می گیرم و تووی خال می زنم ♪ گذشته ها رو مثل پوست مار می کَنَم ♪ صدامو از توو شهر و خونه هاش میشنوم ♪ موندگار میشوم ♪ ذهنم جوونه ولی مُخ پیره ♪ چشمم از دید زدن زنِ ... سیره ♪ وقتی که صبح تا شب مثل جغد خیره ♪ به دفتری که ورق هاش داره به چخ میره ♪ خب دیگه پف زیر جفت دیده هام ♪ یعنی استرس و بی خوابی قفل ایده هامو ♪ باید جمع کنم و بریزم به کل زیر پام ♪ و تهش باید برم بی نتیجه مفت زیر خاک ♪ افت خیز ما به قلم نوک تیز یاس ♪ همه تووی خیابون هاییم با کلی نقاب ♪ اونی که روبروته و داره گل میگه باهات ♪ روی همه چیت دقیقه حتی کُلیه هات ♪ صبح میشه باز که البته صبح نیست وسط ظهره ♪ وقت میره واسه خالی کردن عقده ♪ نشستی به تماشای رفتن عمرت ♪ عقربه تنده راه مصرف قرصه ♪ تووی کله جای مغز معدن سربه ♪ جایگزین آب شده شربت سرفه ♪ نون تو خون توو خونه شده برکت سفره ♪ هنر واسه هنرمندا مدرک جرمه ♪ تهش فقط ازت میمونه دفتر کهنه ♪ کف زمین بشینی در حسرت قله ♪ توو بحث منطقی همیشه مَغلطه برده ♪ اصل حرفو فقط جنگ و اسلحه گفته ♪ از روزگار میگذرم ♪ نشونه میگیرم و توویِ خال میزنم ♪ گذشته ها رو مثل پوست مار می کَنَم ♪ صدامو از توو شهر و خونه های میهنم میشنوم ♪ از روزگار می گذرم ♪ نشونه می گیرم و تووی خال می زنم ♪ گذشته ها رو مثل پوست مار می کَنَم ♪ صدامو از توو شهر و خونه هاش میشنوم ♪ موندگار میشوم ♪ کاراکتر اصلیه اول تا آخر داستانت منم ♪ کارات شنیده شدن تنها دلیل بازتابت منم ♪ تو هیچی نداری بگی سوژه کاغذ آچهارت منم ♪ تو مهره نیستی اگه باشی بازم آچارت منم ♪ با یه عطسه فیدی ، یه مغز چرکی ، لنگ بِیتی ♪ یه متلکی توو یه بحث جدی ♪ البته مهم نیست که بِبینَنِت به دیدِ چی ♪ واست مهم اینه که تو فقط شنیده شی ♪ بحث من یه خطر جدیه که پیش رومونه ♪ نفوذ یه جنون که میکنه ریشه تو جونت ♪ سکوت مرگباری که حس میشه توو خونه ♪ وقتی هم خون توو شیشست هم شیشه توو خونه ♪ اینا رو دیدیم بعد میریم می گیم که دشمن زبونه ♪ ببین دشمن زبونه چون که مُک فقط لفظیم ♪ تو عمل فقط به ترکوندن هم کمر بستیم ♪ و طبق عادت سبب اصلی یعنی بغل دستی ♪ میخوای به هر بهونه شده بهش بپری ♪ چرا که فکر می کنی تو از همه فرشته تری ♪ تمام تصورت از این سرزمین یه جهنمه ♪ اینه که میخوای یه راست بری توو بهشت برین ♪ میگی باید برم اینجا دیگه کلاً پوسیده ♪ اینجا پر از یأسه ، اونجا پُر از امیده ♪ ببین وقتی غذای گندیده لای مبل مونده باشه ♪ هر جا نقل مکان کنی بازم خونت بو میده ♪ آزادی آرامش اینا حرف نمادین خودته ♪ ولی خصلت هایی تو ما نهادینه شده که ♪ هر جا بریم با ماست یه فاز عجیب و غریب ♪ تضاد شدید بین سنت قدیم و جدید ♪ تو میری اونجا اونا اینجا غارشونو کندن ♪ حتی توی تحریم به ما بارشون رو پک پک ♪ فروختن و خیلی ساده قالمونو کَندن ♪ و حالشون رو کردن ♪ ای ... تک تک ♪ تموم واژه ها رو نوشتم توو خلوتم ♪ الان تو گوشِت نیستم من در اصل تو کلّتم ♪ فک زدم و میرم جلو همین خطو ♪ تو میخوای سلیقتو بشنوی یا حقیقتو؟ ♪ اینا می گن سرکوب کنم حرفام رو بریزم توو خودم ♪ نه من حقیقت رو کشیدم رو خودم ♪ می گن اونا که اصل زحمت رو کشیدن نخودن ♪ راه که باز شد بقیه بشینن بخورن ♪ نه توو کَتم نمیره تو رو نمیدونم ♪ ولی من راهِ بی نتیجه رو شروع نمیکنم ♪ من از سرکوب رویاهای خودم سکو ساختم ♪ دیگه چاقو توو رویای بقیه فرو نمیکنم ♫