رضا یزدانی – گمشدگان

متن ترانه رضا یزدانی – گمشدگان

هیچ راهی واسه موندن نداری وقتی با غریبه ها خودی تری وقتی که خونه شبیه خونه نیست خودتو به سمت غربت می بری تنهایی حالتو بدتر میکنه وقتی که گم شده باشی تو سکوت ریشه هاتو در میاری از خاک وقتی هیچ راهی نمونده رو به روت چه دقیقه هایی که با حسرت بین آدمای خوشبخت گذشت کی‌میتونه حالتو درک‌کنه کی میدونه که چقدر سخت گذشت روی پاهای خودت درد بکش توی قید و‌ بند این شب نباش به خودت تو زندگی پشت‌نکن با خودت تو آینه قهر نباش حتی با دستای خالی میشه گره های زندگی رو‌ وا کرد سمت آینده ی روشن با عشق میشه راه تازه ای پیدا کرد ته قصه خودشو پیدا کرد اونکه بین جمعیت گم شده بود اونی که به جای زخمای خودش مرهم‌ زخمای‌مردم شده بود چه دقیقه هایی که با حسرت بین آدمای خوشبخت گذشت کی‌ میتونه حالتو درک کنه کی میدونه که چقدر سخت گذشت